Joakim Bonnier

Joakim Bonnier
	;
Biografía
Nacemento	31 de xaneiro de 1930 ; Estocolmo, Suecia
Morte	11 de xuño de 1972 (42 anos); Le Mans, Francia
Lugar de sepultura	Lidingö kyrkogård (en)
Educación	Universidade de Oxford
Actividade
Ocupación	piloto de motociclismo, piloto de automobilismo, piloto de Fórmula Un
Nacionalidade deportiva	Suecia
Deporte	Motociclismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans
Familia
Pai	Gert Bonnier
Descrito pola fonte	Q21586309 , (sec:BONNIER, J K JOAKIM, p.184); Vem är det 1963 (en) , (sec:Bonnier, J K Joakim, p.145); Vem är det 1967 (en) , (sec:Bonnier, J K Joakim, p.121)

Joaquín "Jo" Bonnier (nado en Estocolmo, Suecia o 31 de xaneiro de 1930 e finado en Le Mans, Francia o 11 de xuño de 1972) foi un piloto sueco de Fórmula 1 que competiu en varios equipos.

Primeiros anos

Jo Bonnier naceu en Djurgården, Estocolmo, no seo da rica familia Bonnier. Falaba seis idiomas. Os seus pais esperaban que fora médico. O seu pai, Gert, foi profesor de xenética na Universidade de Estocolmo. Moitos membros da súa numerosa familia estaban no negocio editorial, e foi a súa aspiración unirse a eles durante un tempo. Asistiu á Universidade de Oxford durante un ano, estudou idiomas. A continuación, marchou a París, Francia pensando en aprender sobre o negocio editorial.

Primeira competición

Bonnier comezou a competir nas carreiras en Suecia aos 17 anos, nunha vella motocicleta Harley-Davidson. Regresou a casa a Suecia en 1951 logo da súa viaxe a París. Participou en varios rallies como o orgulloso propietario dun Simca.^[1]

Fórmula Un

Bonnier entrou na Fórmula Un en 1956 cun Maserati. A carreira deportiva de Bonnier case terminou en setembro de 1958 nunha carreira en Imola, preto de Modena. Debutou nun Maserati 1500 e correu a través da pista logo dun mal comezo. Bonnier pasou a Luigi Musso e foi sacando ao líder Eugenio Castellotti ao redor de dous segundos por volta. Bonnier perdeu o control cando outro automóbil parou diante de el, mentres negociaba unha curva rápida. O seu Maserati golpeou unha roca grande no bordo da estrada e catapultouno. O outro condutor pasou por debaixo del mentres viraba unha e outra vez no aire. Mentres estaba boca abaixo o casco do seu competidor púxose en contacto co seu. O Maserati de Bonnier aterrou de costado antes de derrapar 75 metros e dirixirse a unha gabia, onde se detivo contra un poste. Bonnier foi lanzado fóra do coche. Sufriu unha conmoción cerebral, varias costelas rotas e unha vértebra rota. Nada quedaba do seu coche a parte dunha chea de chatarra fumeante.

O seu maior logro na F1 foi a vitoria lograda para BRM no Gran Premio dos Países Baixos de 1959 en Zandvoort, cando o seu moi pouco fiable coche funcionou ben por unha vez (Dan Gurney e Hans Herrmann tiveron accidentes logo de fallarlles os freos). Tamén gañou o Gran Premio de Alemaña de 1960 cun Porsche 718, unha carreira celebrada en Fórmula 2. Bonnier foi un dos impulsores da Asociación de Pilotos de Grandes Premios.

Malia a súa vitoria para BRM, Bonnier non pilotou en moitos equipos de fábrica en toda a súa carreira, cunhas participacións illadas como piloto substituto en Lotus, Brabham e Honda. Tralo seu debut nun Maserati de fábrica, logo conduciu á súa propia escudería Joakim Bonnier Team Racing e para a Scuderia Centro Sud de Mimmo Dei nos últimos anos da década dos 50, antes de atopar un lugar nos equipos BRM e Porsche.

Logo de que Porsche deixara os Grandes Premios a final da tempada 1962 de Fórmula Un, Bonnier marchou a Rob Walker Racing Team, o único equipo privado que anotara vitorias en probas do Mundial, onde pilotou Coopers e Brabhams, anotando algúns puntos.

En 1966 refundou o seu propio equipo como Anglo-Suisse Racing Team (que máis tarde sería renomeado como Ecurie Bonnier), pero o seu interese na F1 diminúe gradualmente. A súa última tempada completa foi a de 1968, no que cambiou o seu vello Cooper T86 por un vello McLaren. Correu en ocasionalmente na F1 ata 1971.

En 1966, xunto cos pilotos estadounidenses Phil Hill, Richie Ginther e Carroll Shelby, foi o asesor de carreiras da famosa película Grand Prix protagonizada por James Garner. Todas as persoas mencionadas (incluíndo Garner, que fixo toda á súa propia condución) foron empregados como pilotos das escenas de carreiras. Durante a rodaxe no Gran Premio de Bélxica de 1966 no circuíto de Spa-Francorchamps, Bonnier, xunto con máis da metade dos participantes, incluíndo Jackie Stewart, Bob Bondurant, Graham Hill e Denny Hulme, estreláronse na primeira volta da carreira. Segundo Phil Hill, Bonnier pasou por un espazo á beira da pista e non puido participar no rodaxe posterior no circuíto.

Carreiras de Coches Deportivos

Ademais de F1, Bonnier tamén participou en moitas carreiras de autos deportivos. Gañou a Targa Florio de 1960, co-pilotando un Porsche 718 de fábrica con Hans Herrmann, e en 1962 cun Ferrari 250 TRI patrocinado polo Conde Giovanni Volpi acadou os máximos honores nas 12 Horas de Sebring, compartindo o coche con Lucien Bianchi. En 1963 foi unha vez máis gañador na Targa Florio, con Carlo Mario Abate noutro Porsche 718 de fábrica.

1964 foi o seu mellor ano no automobilismo, onde co-pilotando un Ferrari P patrocinado por Maranello Concessionaires con Graham Hill, logrou cun 330P o segundo lugar nas 24 Horas de Le Mans e unha vitoria en Montlhéry, na carreira de 12 horas de Reims tamén logrou o primeiro lugar nun 250LM.

Logo gañou os 1000 quilómetros Nürburgring nun Chaparral en 1966 (con Phil Hill), a súa última vitoria nun grande evento deportivo, pero aínda logrou vitorias menores, os 1.000 quilómetros de Barcelona en Montjuïc en 1971 (con Ronnie Peterson) e as 4 horas de Le Mans en 1972 (con Hughes de Fierlant).

Bonnier comprou un McLaren M6B para facer a campaña nas Can-Am series de 1968. Na primeira saída no GP Karlskoga en Suecia, Bonnier tiña a pole, pero unha excursión fóra da pista na primeira volta levoulle a terminar segundo tras David Piper nun Ferrari 330P3 / 4. Logo correu co seu McLaren en cinco das seis carreiras Can-Am, o seu mellor resultado un oitavo en Las Vegas.^[2] El estivo repleto de problemas mecánicos a maioría da tempada. Con todo, terminou terceiro no M6B na carreira das 200 millas do Monte Fuji.^[3]

A principios dos anos setenta, tomou á dirección do seu equipo, presentando varios coches nas carreiras do Campionato do Mundo Sportscar quedando nun segundo plano como piloto. Tamén foi dos primeiros na loita pola seguridade nas pistas, que comezara nesa época. Con todo, viuse involucrado nun accidente na recta entre Mulsanne e a curva Indianápolis en Le Mans en 1972, cando o seu convertible Lola - Cosworth T280 colisionó cun Ferrari Daytona pilotado por un piloto suízo afeccionado Florian Vetsch. O seu coche foi catapultado ás árbores e matouse. O piloto Vic Elford viu o Ferrari ardendo furiosamente, sacou o seu Alfa Romeo Tipo 33 cara ao lado dereito da pista e correu a través da pista ata o Ferrari, abrindo a porta, tratando de sacar a Vetsch. Pero Vetsch xa saíra do coche e estaba no lado da pista onde Elford estacionara o seu Alfa. Elford viu Vetsch e logo viu os restos do Lola amarelo de Bonnier no bosque á beira da pista. Segundo Elford, o último que viu do Lola de Bonnier era que estaba "dando voltas nas árbores como un helicóptero". Máis tarde Elford entregou o seu Alfa a Helmut Marko, pero a caixa de cambios gripou e retirouse da carreira. Elford máis tarde dixo que "foi a primeira vez na miña carreira deportiva que alégrome de que o meu coche rompera."

Morte

Bonnier morreu nun accidente nas 24 Horas de Le Mans de 1972 no que o seu coche de carreiras Lola golpeou unha barreira e o auto doutro competidor antes de golpear contra as árbores do lado da pista, morrendo instantaneamente.^[4]^[5]

Resultados Completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	Pos	Puntos
1956	Officine Alfieri Maserati	Maserati 250F	Maserati Straight-6	ARX	MON	500	BEL	FRA	RU	ALE	ITA Ret						NC	0
1957	Scuderia Centro Sud	Maserati 250F	Maserati Straight-6	ARX 7						PES Ret	ITA Ret						NC	0
1957	Joakim Bonnier Racing Team	Maserati 250F	Maserati Straight-6		MON NP	500	FRA	RU Ret	ALE								NC	0
1958	Scuderia Centro Sud	Maserati 250F	Maserati Straight-6	ARX NP							ALE Ret						18º	3
	Joakim Bonnier Racing Team				MON Ret	NED 10	500	BEL 9		RU Ret		POR Ret
	Giorgio Scarlatti								FRA 8
	Owen Racing Organisation	BRM P25	BRM Straight-4										ITA Ret	MOR 4
1959	Owen Racing Organisation	BRM P25	BRM Straight-4	MON Ret	500	NED 1	FRA Ret	RU Ret	ALE 5	POR Ret	ITA 8	USA					8º	10
1960	Owen Racing Organisation	BRM P25	BRM Straight-4	ARX 7													18º	4
1960	Owen Racing Organisation	BRM P48	BRM Straight-4		MON 5	500	NED Ret	BEL Ret	FRA Ret	RU Ret	POR Ret	ITA	USA 5				18º	4
1961	Porsche System Engineering	Porsche 787	Porsche Flat-4	MON Ret	NED 11												15º	3
1961	Porsche System Engineering	Porsche 718	Porsche Flat-4			BEL 7	FRA 7	RU 5	ALE Ret	ITA Ret	USA 6						15º	3
1962	Porsche System Engineering	Porsche 804	Porsche Flat-4	NED 7			FRA 10	RU Ret	ALE 7	ITA 6	USA 13	RSA					15º	3
1962	Porsche System Engineering	Porsche 718	Porsche Flat-4		MON 5	BEL WD											15º	3
1963	Rob Walker Racing Team	Cooper T60	Climax V8	MON 7	BEL 5	NED 11	FRA NC										11º	6
1963	Rob Walker Racing Team	Cooper T66	Climax V8					RU Ret	ALE 6	ITA 7	USA 8	MEX 5	RSA 6				11º	6
1964	Rob Walker Racing Team	Cooper T66	Climax V8	MON 5													15º	3
		Brabham BT11	BRM V8		NED 9	BEL Ret	FRA	RU Ret	ALE Ret
		Brabham BT7	Climax V8							AUT 6	ITA 12	USA Ret	MEX Ret
1965	Rob Walker Racing Team	Brabham BT7	Climax V8	RSA Ret	MON 7	BEL Ret	FRA Ret	RU 7	NED Ret	ALE 7	ITA 7	USA 8	MEX Ret				NC	0
1966	Anglo-Suisse Racing	Cooper T81	Maserati V12	MON NC	BEL Ret			NED 7	ALE Ret	ITA Ret	USA NC	MEX 6					17º	1
		Brabham BT22	Climax Straight-4			FRA NC
		Brabham BT7	Climax V8				RU Ret
1967	Joakim Bonnier Racing Team	Cooper T81	Maserati V12	RSA Ret	MON	NED	BEL Ret	FRA	RU Ret	ALE 6*	CAN 8	ITA Ret	USA 6	MEX 10			15º	3
1968	Joakim Bonnier Racing Team	Cooper T81	Maserati V12	RSA Ret	ESP												22º	3
		McLaren M5A	BRM V12			MON DNQ	BEL Ret	NED 8	FRA	RU Ret	ALE DNA	ITA 6	CAN Ret	USA NC
		Honda RA301	Honda V12												MEX 5
1969	Écurie Bonnier	Lotus 63	Cosworth V8	RSA	ESP	MON	NED	FRA	RU Ret								NC	0
1969	Écurie Bonnier	Lotus 49B	Cosworth V8							ALE Ret	ITA	CAN	USA	MEX			NC	0
1970	Écurie Bonnier	McLaren M7C	Cosworth V8	RSA	ESP	MON	BEL	NED	FRA	RU	ALE	AUT	ITA DNQ	CAN	USA Ret	MEX	NC	0
1971	Écurie Bonnier	McLaren M7C	Cosworth V8	RSA Ret	ESP	MON	NED	FRA	RU	ALE DNQ	AUT DNS	ITA 10	CAN	USA 16			NC	0

Bonnier foi 6º no Gran Premio de Alemaña de 1967 pero otrogaronlle os puntos do quinto lugar porque os pilotos de F2 que competiron na mesma carreira non eran elixibles para gañar puntos.

Resultados nas carreiras non de campionato

(Carreiras en letra grosa indican pole position) (Carreiras en itálica indican volta rápida)

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	21
1957	Joakim Bonnier Racing Team	Maserati 250F	Maserati Straight-6	SYR	PAU	GLV	NAP	RMS Ret	CAE 4	INT 4	MOD	MOR
1958	Joakim Bonnier Racing Team	Maserati 250F	Maserati Straight-6	GLV	SYR 2	AIN	INT Ret	CAE 2
1959	Owen Racing Organisation	BRM P25	BRM Straight-4	GLV 4	AIN Ret	INT	OUL DNA	SIL
1960	Owen Racing Organisation	BRM P25	BRM Straight-4	GLV 6	INT NC	SIL	LOM 3	OUL 5
1961	Scuderia Colonia	Lotus 18	Climax Str.-4	LOM	GLV	PAU 2		VIE WD
	Porsche System Engineering	Porsche 718	Porsche Flat-4				BRX Ret		AIN	SYR 3	NAP	LON		SOL 2	KAN 2	DAN	MOD 2	FLG 3	OUL WD	LEW	VAL	RAN 3	NAT 3	RSA 3
	UDT-Laystall Racing	Lotus 18/21	Climax Str.-4										SIL 11
1962	Porsche System Engineering	Porsche 718	Porsche Flat-4	CAP 3	BRX 2	LOM 3	LAV	GLV	PAU Ret	AIN	INT 12	NAP	MAL 6	CLP	RMS 8
	Porsche System Engineering	Porsche 804	Porsche Flat-4													SOL 2	KAN 3	MED	DAN		MEX DNA	RAN	NAT
	Rob Walker Racing Team	Lotus 24	Climax V8																	OUL Ret
1963	Rob Walker Racing Team	Cooper T60	Climax V8	LOM	GLV	PAU Ret	IMO Ret			INT 5	ROM	SOL 9		MED 4	AUT Ret
		Lotus 24						SYR 5	AIN
		Cooper T66											KAN 5			OUL Ret	RAN
1964	Rob Walker Racing Team	Cooper T66	Climax V8	DMT 2	NWT Ret	SYR 4	AIN 4	INT 16
1964	Rob Walker Racing Team	Brabham BT11	BRM V8						SOL 5	MED	RAN
1965	Rob Walker Racing Team	Brabham BT7	Climax V8	ROC 3	SYR 4	SMT 5	INT 5	MED Ret
1965	Rob Walker Racing Team	Lotus 25	Climax V8						RAN Ret
1966	Rob Walker Racing Team	Lotus 25	Climax V8	RSA Ret
	Rob Walker Racing Team	Brabham BT11	BRM V8		SYR 5
	Anglo-Suisse Racing	Cooper T81	Maserati V8			INT 3	OUL
1967	Écurie Bonnier	Cooper T81	Maserati V8	ROC	SPR	INT Ret	SYR 5	OUL	ESP
1968	Écurie Bonnier	McLaren M5A	BRM V8	ROC Ret	INT Ret	OUL Ret
1969	Écurie Bonnier	Lotus 49B	Cosworth V8	ROC	INT	MAD	OUL DNS
1971	Écurie Bonnier	Lola T190	Chevrolet V8	ARX NC	ROC	QUE	SPR	INT	RIN	OUL	VIC

Notas

↑ Bonnier Seeks Grand Prix Win, Los Angeles Times, October 9, 1962, Page B2.
↑ "1968 Can-Am Stardust Grand Prix, Las Vegas". Arquivado dende o orixinal o 08 de maio de 2009. Consultado o 17 de maio de 2013.
↑ "1968 Fuji 200 World Challenge Cup". Arquivado dende o orixinal o 22 de outubro de 2007. Consultado o 17 de maio de 2013.
↑ Unique Cars and Parts. Retrieved 2013-02-03.
↑ IMDB. Retrieved 2013-02-03.

[Seeks-1] Bonnier Seeks Grand Prix Win, Los Angeles Times, October 9, 1962, Page B2.

[2] "1968 Can-Am Stardust Grand Prix, Las Vegas". Arquivado dende o orixinal o 08 de maio de 2009. Consultado o 17 de maio de 2013.

[3] "1968 Fuji 200 World Challenge Cup". Arquivado dende o orixinal o 22 de outubro de 2007. Consultado o 17 de maio de 2013.

[4] Unique Cars and Parts. Retrieved 2013-02-03.

[5] IMDB. Retrieved 2013-02-03.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]